معرفی Lisk (LSK)
Lisk یک پلتفرم برنامهسازی بلاکچین است که برای دسترسی آسانتر جمعیتها به فناوری بلاکچین تاسیس شد. این پلتفرم که در سال ۲۰۱۶ راهاندازی شد، بر تجربه کاربر و پشتیبانی از توسعهدهندگان متمرکز است. Lisk به توسعهدهندگان این امکان را میدهد تا برنامهها را بسازند و سایدچین مخصوص به خود را که به شبکه Lisk متصل است، مستقر کنند که شامل یک توکن سفارشی هم میشود. این کار به توسعهدهندگان کمک میکند تا از فناوری بلاکچین استفاده کنند، به واسطه استفاده از JavaScript و TypeScript که زبانهای برنامهنویسی فراگیر هستند.
بنیانگذاران و خالقان Lisk
Lisk توسط ماکس کوردک و اولیور بدوز بنیانگذاری شد. ماکس کوردک بهعنوان رئیس و مدیرعامل خدمت میکند، در حالیکه اولیور بدوز نایب رئیس و مهندس ارشد فناوری است. هر دو بنیانگذار تجربههای گستردهای در زمینه رمزارز و توسعه فناوری دارند و هدف آنها ایجاد یک پلتفرم که استفاده از آن آسان و قابل دسترسی برای توسعهدهندگان در سراسر جهان باشد، بوده است.
سرمایهگذاران Lisk (LSK)
Lisk ابتدا از طریق یک عرضه اولیه سکه (ICO) در اوایل سال ۲۰۱۶ تامین مالی شد و بیش از ۱۴۰۰۰ بیتکوین جمعآوری کرد که آن را به یکی از موفقترین ICOها تبدیل کرد. ICO تامین مالی اولیه برای توسعه و بازاریابی پلتفرم فراهم کرد. در مورد سرمایهگذاران خاص دیگر یا صندوقهای سرمایهگذاری، اطلاعات عمومی دقیق به طور گسترده موجود نیست زیرا سرمایهگذاریهای خاص پس از ICO به طور برجستهای منتشر نشدهاند.
رویدادهای تاریخی Lisk (LSK)
- ۲۰۱۶: ICO و راهاندازی – Lisk ICO خود را در فوریه ۲۰۱۶ راهاندازی کرد که بسیار موفق بود.
- ۲۰۱۶: راهاندازی شبکه اصلی – شبکه Lisk چند ماه پس از ICO به حیات خود ادامه داد.
- ۲۰۱۷: تغییر برند Lisk – در سال ۲۰۱৷، Lisk شامل بازطراحی وبسایت، کیف پول و لوگوی خود شد.
- ۲۰۱۸: انتشار Lisk Core 1.0 – این انتشار نقطه عطف مهمی بود که شامل چندین بهبود در شبکه بود.
- ۲۰۱۹ و پس از آن – بهروزرسانیهای مداوم و راهاندازی Lisk SDK برای توسعهدهندگان.
توضیح شبکه Lisk (LSK)
شبکه Lisk با استفاده از یک مکانیزم اجماع ثابت نمایندگی (DPoS) کار میکند. در DPoS، دارندگان توکن LSK برای حسابهای نماینده رأی میدهند که مسئول تایید تراکنشها و امنیت شبکه هستند. این سیستم قرار است کارآمدتر و کم مصرفتر از سیستمهای اثبات کار سنتی باشد.
معماری Lisk شبکه را به یک شبکه اصلی و سایدچینها تقسیم میکند. هر برنامه بر روی سایدچین خود اجرا میشود، که به جلوگیری از مشکلات مقیاسپذیری کمک میکند، در حالی که به توسعهدهندگان امکان بهروزرسانیها را به صورت مستقل از شبکه اصلی میدهد.