شکل‌گیری ارز دیجیتال ترون در سال ۲۰۱۷ توسط جاستین سان آغاز شد. ترون (TRON) در ابتدا به عنوان یک توکن بر بستر بلاک‌چین اتریوم فعالیت خود را شروع کرد و در سال ۲۰۱۸، تیم توسعه دهنده تصمیم به ایجاد شبکه اصلی و مستقل خود گرفت که به نام شبکه TRC20 شناخته می‌شود. این شبکه سریعاً به محبوبیت زیادی رسید و کاربران بسیاری را به خود جذب کرد. در ادامه، ویژگی‌های این شبکه را بررسی کرده و همچنین مقایسه‌ای بین شبکه‌های TRC20 و ERC20 خواهیم داشت.
ویژگی‌های شبکه TRC20
از زمان تأسیس، شبکه بلاک‌چین ترون به سرعت رشد کرد و در سال ۲۰۱۹ با رکوردی بی‌سابقه توانست تعداد تراکنش‌هایش را از بیت‌کوین پیشی بگیرد. به‌طوری‌که استانداردهای TRC20 برای تمامی برنامه‌های غیرمتمرکز (DAPP) و توکن‌های جدید تعریف شده است. با تلاش‌های قابل توجه تیم توسعه‌دهنده، این شبکه به دنبال جذب کاربران و پروژه‌های موجود در شبکه ERC20 بود، به‌طوری‌که شباهت‌های بسیاری در استانداردهای این دو شبکه وجود دارد. با این حال، علیرغم تبلیغات گسترده، بسیاری از پروژه‌ها از اتریوم به ترون مهاجرت نکردند.
بخشی از جذابیت TRC20 به‌خاطر امکان انتقال آسان توکن‌ها بین این دو شبکه است. همچنین، توکن‌هایی که تحت استاندارد TRC20 شکل می‌گیرند می‌توانند به راحتی از شبکه‌های مختلف منتقل شوند.
توکن‌های TRC20
رمز ارز اصلی شبکه TRC20، ترون (TRX) است. با این حال، این شبکه دارای سه توکن اصلی دیگر به نام‌های جاست، وینک و بیت تورنت نیز می‌باشد. نکته حائز اهمیت این است که بیشترین حجم معاملات در این شبکه متعلق به ارز دیجیتال تتر (USDT) است، که به‌عنوان پادشاه استیبل‌کوین‌ها تلقی می‌شود و حجم بازارش به بیش از ۱۰ میلیارد دلار می‌رسد.
استیبل‌کوین‌ها به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که قیمت آن‌ها نسبت به دارایی‌های دیگر ثابت باقی می‌ماند و آن‌ها می‌توانند به عنوان پوشش مناسبی برای نوسانات بازار عمل کنند.
در صرافی‌های معتبر نظیر بایننس، هنگام انتقال تتر، شما گزینه‌هایی از جمله ERC20، TRC20، BSC و OMNI را خواهید داشت. اما چرا بسیاری از کاربران دیفای به استفاده از شبکه‌های ERC20 و TRC20 تمایل دارند؟ برای پاسخ به این سوال، نیاز به بررسی دقیق‌تری داریم.
استاندارد TRC20
استاندارد اولیه ترون، TRC10 بود که امکان استفاده از قراردادهای هوشمند را نداشت و در نتیجه ایجاد آن ساده‌تر بود. با گذر زمان استاندارد TRC20 معرفی شد که به توکن‌ها اجازه می‌دهد از قابلیت قراردادهای هوشمند بهره‌برداری کنند. به‌طور کلی، سیستم توکن‌های TRC20 پیچیدگی بیشتری نسبت به استاندارد TRC10 دارد.
آدرس توکن‌های ترون با حرف T شروع می‌شود و برای انجام انتقال در بلاک‌چین ترون، کاربران باید حتماً گزینه TRC20 را انتخاب کرده و مقداری TRX به عنوان کارمزد در کیف پول خود داشته باشند.
باید توجه داشت که توکن‌های TRC20 نمی‌توانند به صورت مستقیم به کیف پول‌هایی که از توکن‌های ERC20 پشتیبانی می‌کنند انتقال یابند. انجام این کار به‌طور غیرعمد باعث از بین رفتن دارایی‌های شما خواهد شد و به دلیل خاصیت یک طرفه تراکنش‌ها، امکان بازگردانی ندارد.
استاندارد ERC20
استانداردهای ERC20 توسط تیم توسعه‌دهنده بلاک‌چین اتریوم برای تمامی توکن‌های موجود در این شبکه تعریف شده‌اند. علیرغم تلاش‌های تیم ترون، شبکه ERC20 همچنان به‌عنوان اصلی‌ترین میزبان توکن‌ها باقی مانده است.
تفاوت‌های ERC20 و TRC20
تفاوت اصلی بین این دو شبکه در مدل اجماع آن‌هاست. در اتریوم، تراکنش‌ها از طریق ماینینگ صورت می‌گیرد، که این روش اجماع به‌صورت غیرمتمرکز عمل می‌کند. در مقابل، شبکه ترون از روش استیک استفاده می‌کند که فقط به کاربران با بیشترین میزان TRX اجازه تایید تراکنش‌ها را می‌دهد. بدین ترتیب، مدیریت منابع در TRC20 متفاوت از ERC20 است.
تفاوت دیگر در سرعت و کارمزد است. شبکه TRC20 به‌طور قابل توجهی سریعتر از ERC20 عمل می‌کند، به‌طوری‌که می‌تواند تا ۲۱۵۰ تراکنش در ثانیه انجام دهد، در حالی که اتریوم حدود ۳۰ تراکنش را در ثانیه پردازش می‌کند. همچنین، کارمزد انتقال در شبکه TRC20 به‌طور میانگین بین ۰ تا ۱ ترون است.
به همین ترتیب, شبکه اتریوم به‌دلیل قدمت بیشتر، پذیرای توکن‌های بیشتری است، که به نوبه خود موجب افزایش تعداد صرافی‌ها و کیف پول‌هایی می‌شود که از این شبکه پشتیبانی می‌کنند.
نهایتاً، به‌دلیل نوآوری‌ها و تکنولوژی‌های به روز ترون، شبکه TRC20 می‌تواند به تعداد بیشتری از توکن‌ها خدمات‌دهی کند. این ویژگی‌ها به برنامه‌های غیرمتمرکز (DAPP) اجازه می‌دهد تا از قابلیت‌های این شبکه به راحتی بهره‌برداری کنند.
جمع‌بندی: رمزارز اصلی TRC20، ترون (TRX) است و این شبکه دارای سه توکن اصلی دیگر نیز می‌باشد. استاندارد TRC20 به‌عنوان مجموعه‌ای از قوانین برای پروژه‌هایی که به دنبال استفاده از شبکه ترون هستند تعریف شده است. در حالی که TRC10 در ابتدایی‌ترین شکل ارائه شده بود، نیاز به قراردادهای هوشمند باعث تغییر به استاندارد TRC20 شد. از نظر اجماع، امنیت و سرعت، TRC20 به‌طور قابل ملاحظه‌ای بهتر عمل می‌کند.
