مدل شبکه‌های همتا به همتا (P2P) به عنوان یکی از تکنولوژی‌های توزیع‌شده، سابقه‌ای طولانی از دهه ۱۹۸۰ دارد. این شبکه‌ها ابتدا به منظور استفاده در امور تجاری به کار گرفته شدند و به سرعت تبدیل به مرکزی برای اشتراک‌گذاری غیرمجاز آثار دارای حق نشر شدند. تعطیلی ناپستر به دلیل شکایات صنعت موسیقی آمریکا، جرقه‌ای برای پیدایش نسل جدیدی از خدمات P2P بود که به دنبال پر کردن خلأها و گسترش شبکه‌های غیرمتمرکز بودند.
تاریخچه شبکه‌های همتا به همتا
ایده شبکه‌های P2P از سال ۱۹۷۹ با سیستم Usenet آغاز شد که دانشجویان آمریکایی در آن به تبادل فایل‌ها پرداختند. این روند در سال ۱۹۹۹ با ناپستر به اوج خود رسید، جایی که کاربران می‌توانستند آهنگ‌های مورد علاقه خود را جستجو کنند و به رایانه‌هایی که آنها را ذخیره کرده بودند متصل شوند. اما با توسعه Gnutella در سال ۲۰۰۰، این مشکل حل شد و کاربران قادر شدند بدون نیاز به سرور مرکزی به یکدیگر متصل شوند. بیت‌کوین در سال ۲۰۰۹ مدل جدیدی از P2P را با هدف ثبت تراکنش‌ها به صورت غیرمتمرکز معرفی کرد.
شبکه‌های P2P چگونه عمل می‌کنند؟
شبکه‌های P2P به یک شبکه توزیع‌شده از رایانه‌های مرتبط نیاز دارند. در این مدل، هر گره (رایانه) نقش سرور و مشتری را ایفا می‌کند و قادر است فایل‌ها را به اشتراک بگذارد. با این ساختار توزیع‌شده، سرعت و کارایی این شبکه‌ها به مراتب بالاتر از مدل‌های سنتی است و در برابر حملات سایبری نیز مقاوم‌تر است.
انواع شبکه‌های همتا به همتا
شبکه‌های P2P به سه دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شوند: ۱) شبکه‌های بدون ساختار که گره‌ها به صورت تصادفی به یکدیگر متصل می‌شوند؛ ۲) شبکه‌های ساختار یافته که جستجوی اطلاعات را با استفاده از جدول‌های هش توزیع‌شده آسان‌تر می‌کنند؛ و ۳) شبکه‌های ترکیبی یا هیبریدی که از هر دو مدل استفاده می‌کنند و از یک سرور فهرست برای ذخیره اطلاعات استفاده می‌نمایند.
مزایای شبکه‌های همتا به همتا
شبکه‌های P2P به دلیل تعداد بالای کاربران خود، در برابر کاهش یک گره مقاوم هستند و به سادگی مقیاس‌پذیر می‌باشند. آنها برای انتقال فایل‌ها بهینه بوده و نیازی به سرور مرکزی ندارند، از این رو هزینه‌های نصب و نگهداری به حداقل می‌رسد. به علاوه، کاربران کنترل کاملی بر سیستم خود دارند و نیازی به مدیریت پیچیده نیست.
معایب شبکه‌های P2P
با وجود مزایای متعدد، شبکه‌های همتا به همتا ممکن است معایبی نیز داشته باشند. به عنوان مثال، امکان انتشار فایل‌های آلوده وجود دارد و در مواردی امنیت این شبکه‌ها پایین‌تر است. همچنین، قابل دسترسی بودن هر کامپیوتر ممکن است منجر به کاهش سرعت کارکرد کاربران شود.
استفاده از P2P در بلاکچین
بلاکچین به عنوان یک فناوری نوین، با هدف ایجاد اعتماد در تراکنش‌ها معرفی شد. این فناوری از اصول شبکه‌های P2P بهره می‌برد و فضای غیرمتمرکزی برای ثبت و تأیید معاملات فراهم می‌آورد. به عنوان یک دفتر کل، بلاکچین اطلاعات را به صورت بلوک‌های تغییرناپذیر ذخیره کرده و بر روی تمامی گره‌های شبکه توزیع می‌کند.
صرافی‌های ارز دیجیتال همتا به همتا
صرافی‌های P2P به کاربران این امکان را می‌دهند که به طور مستقیم با یکدیگر تبادل کنند بدون نیاز به احراز هویت پیچیده. این صرافی‌ها هیچ نقطه شکستی ندارند و با ارائه گزینه‌های مختلف پرداخت، فرآیند خرید و فروش را آسان‌تر می‌نمایند.
دلایل برتری صرافی‌های P2P نسبت به متمرکز
این صرافی‌ها به دلیل نداشتن نقطه مرکزی در برابر سانسور دولت‌ها مقاوم‌تر هستند. معاملات در این بسترها سریع‌تر و ارزان‌تر انجام می‌شود و کاربران می‌توانند جزئیات مربوط به طرف مقابل را به راحتی مشاهده کنند.
روش‌های درآمدزایی از طریق P2P
افراد می‌توانند به طرق مختلف از مبادلات P2P درآمد کسب کنند. از جمله این روش‌ها شامل تجارت محلی کریپتو، استفاده از آربیتراژ و انتخاب روش‌های پرداخت با تقاضای بالا است.
