احتمالاً شما نیز از این موضوع مطلع هستید که مجموع واحدهای بیت کوین موجود در شبکه به عدد ۲۱ میلیون محدود شده است. در مقابل، توکن‌های دیجیتال دیگری مانند اتریوم به صورت مستمر دارایی‌های جدیدی را به خود اضافه می‌کنند. در این مقاله، به بررسی تفاوت بین عرضه ثابت و نامحدود در ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات خواهیم پرداخت و به مسائل قیمتی و دیگر جوانب مرتبط نیز می‌پردازیم. بنابراین، تا پایان مقاله با ما همراه باشید.
اقتصادهای فیات
در نظام‌های اقتصادی مبتنی بر ارز فیات، صدور اوراق پول جدید به بانک‌های مرکزی محدود است. این موضوع باعث می‌شود که اکثر ارزهای اصلی تحت تأثیر تورم قرار گیرند. هرچند که مصرف‌کنندگان نسبت به افزایش قیمت کالاها احساس ناخوشایندی دارند، این پدیده جنبه‌های مثبتی نیز دارد. تورم می‌تواند افراد را ترغیب کند که پول خود را در زمان و مکانی خاص خرج نمایند و این چرخه در نهایت به رونق کسب‌وکارها و کاهش بیکاری منجر می‌شود.
عرضه نامحدود – تورم
برای فهم مفهوم تورم، نیازی به تخصص اقتصادی نیست. به سادگی، هرگاه پول بیشتری به اقتصاد تزریق شود، ارزش پول کاهش می‌یابد. مثلاً در سال ۱۹۴۰، یک گالن سوخت به قیمت ۰.۱۱ دلار قابل خریداری بود، در حالی که امروز این قیمت بیش از ۲.۵۰ دلار است. این بدان معنا نیست که هزینه تولید سوخت افزایش یافته، بلکه در واقع ارزش دلار آمریکا به مراتب کاهش یافته است.
اکوسیستم ارزهای دیجیتال
در دنیای ارزهای دیجیتال، پروتکل‌هایی وجود دارند که مشابه با بانک‌های مرکزی عمل کرده و قوانینی برای انتشار واحدهای جدید رمزارزها وضع می‌کنند. معروف‌ترین ارز دیجیتال با عرضه نامحدود، اتریوم است. با این حال، عرضه این رمزارز به صورتی طراحی شده که در طول زمان، مقدار ثابتی از آن تولید می‌شود.
اتریوم به رغم اینکه دارای ورودی نامحدود است، در عمل با افزایش تولید ETH، نرخ تورم نسبتاً کاهش می‌یابد. به عنوان مثال، اگر تعداد کل اتریوم‌ها به ۱۰۰ میلیون برسد و سالانه ۱۸ میلیون اتر استخراج شود، این نشان‌دهنده نرخ تورم ۱۸ درصدی خواهد بود. اما با افزایش کل تعداد اتریوم‌ها به ۲۰۰ میلیون، این نرخ به ۹ درصد کاهش می‌یابد.
قیمت اتریوم نیز به شرایط خاص خود وابسته است و به صورت مستقیم مرتبط با دلار یا یورو نیست. چراکه در واقع، پول فیات فقط یک یادداشت بدهی است. در حالی که اتریوم ارزش‌های بیشتری را در خود جای داده که شامل اعتماد سرمایه‌گذاران و سلامت کلی اکوسیستم می‌شود.
عرضه محدود – کاهش قیمت‌ها (تورم منفی)
کاهش قیمت‌ها همان‌طور که مشخص است، نقطه مقابل تورم هویداست و به این معناست که پول یا دارایی با گذشت زمان ارزش می‌گیرد. در حالی که ممکن است برخی این وضعیت را مثبت تلقی کنند و بگویند می‌توانند پول‌های خود را پس‌انداز کرده و بعداً با آن خرید کنند، اقتصاددانان کینزی با این دیدگاه مخالفند. آنها معتقدند که تمرکز بیش از حد بر روی پس‌انداز موجب کاهش فعالیت‌های اقتصادی و در نهایت افزایش بیکاری می‌شود.
تورم منفی و ارزهای رمزنگاری شده
در دنیای ارزهای دیجیتال، اکثریت قریب به اتفاق رمزارزها از عرضه محدودی برخوردارند. نمونه بارز آن بیت کوین با سقف ۲۱ میلیون واحد است که در حال حاضر ۸۸ درصد آن استخراج شده است. به علاوه، بیش از ۱.۵ میلیون بیت کوین به دلیل مشکلات مختلفی از جمله آدرس‌های اشتباه و گم‌شدن کلیدهای خصوصی، برای همیشه از دست رفته است.
اما سوال این است که با اتمام استخراج بیت کوین چه رخ خواهد داد؟ بر اساس برآوردهای ریاضی، آخرین بیت کوین در حدود سال ۲۱۴۰ استخراج خواهد شد. از طرفی، این تحول تأثیر قابل‌توجهی بر کاربران عادی نخواهد داشت، زیرا بیت کوین قابلیت تقسیم دارد و امکان خریدهای کوچک را فراهم می‌کند.
نتیجه‌گیری
به طور کلی، مفهوم عرضه محدود و نامحدود در دنیای ارزهای دیجیتال و فیات به طرز بارزی متفاوت است. تمامی ارزهای فیات به دلیل تأثیر تورم بر آنها، در موقعیت مشترکی قرار دارند، که این امر نه تنها برای اقتصادهای سالم مفید است، بلکه موجب افزایش هزینه‌ها برای مصرف‌کنندگان نیز می‌شود. در مقابل، در اکوسیستم‌های رمزارزی، عرضه ثابت همواره به افزایش قیمت‌های دارایی منجر خواهد شد و سیاست‌های توسعه‌دهندگان به نحوی طراحی شده است که عرضه‌های نامحدود از جنبه‌های مختلف کنترل شوند.
