تخصصهای مختلف پیشبینی میکنند که رایانههای کوانتومی در نهایت میتوانند به شبکه بیتکوین نفوذ کنند. این مسئله میتواند پیامدهای گستردهای برای امنیت ارزهای دیجیتال و همچنین کل اکوسیستم مالی جهانی به همراه داشته باشد. در این مقاله، به بررسی زمان احتمالی شکستن بیتکوین توسط رایانههای کوانتومی، تأثیرات احتمالی این اتفاق و راهکارهایی برای مقابله با آن خواهیم پرداخت.
رایانههای کوانتومی، با استفاده از اصلهای فیزیک کوانتومی، میتوانند محاسبات را به شکلی انجام دهند که برای رایانههای کلاسیک غیرممکن است. این قدرت محاسباتی به آنها اجازه میدهد تا در زمان بسیار کمتری نسبت به رایانههای سنتی، مسائل پیچیدهای را حل کنند. یکی از این مسائل، الگوریتمهای رمزنگاری است که در حال حاضر برای امنیت بیتکوین و دیگر ارزهای دیجیتال استفاده میشود. این الگوریتمها، مانند الگوریتم RSA و ECDSA، برای محافظت از کلیدهای خصوصی بیتکوین و تأیید تراکنشها طراحی شدهاند.
کارشناسان معتقدند که با پیشرفتهای اخیر در عرصه رایانههای کوانتومی، زمان مورد نیاز برای شکستن این الگوریتمها به طور قابلتوجهی کاهش یافته است. در واقع، برخی از محققان پیشبینی میکنند که این اتفاق ممکن است در ۱۰ تا ۲۰ سال آینده رخ دهد. به عبارت دیگر، اگر توسعه رایانههای کوانتومی با این سرعت ادامه یابد، ممکن است روزی برسد که هکرها بتوانند کلیدهای خصوصی کاربران را به راحتی محاسبه کنند و به کیف پولهای آنها دسترسی پیدا کنند.
این مسئله میتواند باعث بیاعتمادی به Bitcoin و دیگر ارزهای دیجیتال شود. چرا که اگر کاربران اطمینان داشته باشند که داراییهای دیجیتال آنها میتواند به راحتی تحتتأثیر قرار گیرد، ممکن است از سرمایهگذاری در این بازارها دست بکشند. در نتیجه، ارزش و شهرت بیتکوین و دیگر ارزها ممکن است به شدت آسیب ببیند.
از طرف دیگر، این بحران امنیتی ممکن است فرصتی برای نوآوری در صنعت ارزهای دیجیتال نیز باشد. به عنوان مثال، بسیاری از محققان و توسعهدهندگان در حال کار بر روی پروتکلها و الگوریتمهای جدیدی هستند که میتوانند در برابر حملات رایانههای کوانتومی مقاومتر باشند. این پروتکلها معمولاً به عنوان «رمزنگاری مقاوم در برابر کوانتوم» شناخته میشوند و هدف آنها جایگزینی الگوریتمهای کنونی است که به سرعت توسط رایانههای کوانتومی شکسته میشوند.
بدین ترتیب، دو رویکرد متفاوت برای مقابله با تهدیداتی که رایانههای کوانتومی به همراه دارند، وجود دارد. رویکرد اول، بهروزرسانی و تقویت سیستمهای رمزنگاری فعلی است. به عنوان مثال، افزایش طول کلیدهای رمزنگاری میتواند باعث افزایش زمان مورد نیاز برای شکستن آنها شود، اما این راهکار دارای محدودیتهایی است و در نهایت نمیتواند نظارت بر گسترش سریع فناوریهای کوانتومی را متوقف کند.
رویکرد دوم، توسعه الگوریتمهای جدید و مقاوم در برابر پرتوهای کوانتومی است. این الگوریتمها باید بهگونهای طراحی شوند که حتی با وجود وجود قدرت محاسباتی بیسابقه رایانههای کوانتومی نیز نتوانند شکسته شوند. پژوهشگران در حال حاضر بر روی چندین الگوریتم مختلف کار میکنند، از جمله الگوریتمهای مبتنی بر شبکهها، کدهای خطا و نقشههای چندمتغیره که میتوانند مقاومت بیشتری در برابر حملات کوانتومی داشته باشند.
علاوه بر این، بهمنظور جلوگیری از نفوذ رایانههای کوانتومی به سیستمهای مالی و دوباره قلاب کردن امنیت ارزهای دیجیتال، لازم است که تمامی بخشهای صنعت ارز دیجیتال، شامل صرافیها، کیفپولها و نهادهای نظارتی، در این زمینه به توافق برسند و اقدام کنند. این همکاری میتواند شامل بهاشتراکگذاری اطلاعات در مورد جدیدترین تهدیدات امنیتی و آموزش کاربران در مورد روشهای حفاظت از داراییهای دیجیتالشان باشد.
همچنین، از آنجا که تهدیدات کوانتومی هنوز به طور کامل عملی نشدهاند، این مرحله میتواند فرصتی برای جامعه ارز دیجیتال باشد تا برای آینده آماده شود. توسعهدهندگان و نهادهای اعتباردهی میتوانند با آمادهسازی زیرساختها و فرآیندها برای مقابله با این بحران آماده باشند و در واقع ریسک را به حداقل برسانند.
در نهایت، با درک پیشرفتهای فناوریهای کوانتومی و تأثیر آنها بر امنیت ارزهای دیجیتال، روشن است که صنعت نیاز به آمادهسازی و سازگاری سریع با این تغییرات دارد. در حالی که زمان دقیق شکستن بیتکوین مشخص نیست، اما با برنامهریزی و اقدامات مؤثر، میتوان از این تهدیدات آینده پیشگیری کرد و هنر ارزهای دیجیتال را در برابر چالشهای بزرگ محافظت کرد. بنابراین، کشورهای مختلف و کاربران این ارزهای دیجیتال باید به صورت فعال به این موضوع پرداخته و در جهت ارتقاء سطح امنیت همکاری کنند تا دنیای مالی دیجیتال هنوز در دستان کاربران باقی بماند.