مفهوم ارز دیجیتال کوانت (Quant) و معرفی توکن QNT

کوانت به عنوان نخستین پروژه‌ای شناخته می‌شود که بعد از ظهور پلتفرم‌های بلاک چین به منظور اتصال شبکه‌های مختلف در سطح جهانی ایجاد شده است. این ارز دیجیتال با هدف حل مشکل عدم ارتباط و تعامل میان بلاک چین‌ها راه‌اندازی شده و به دنبال آن است که این امر را بدون کاهش کارایی ممکن سازد. به سادگی می‌توان گفت که کوانت برای تأمین ارتباطات میان چندین بلاک چین از سیستم عامل Overledger استفاده می‌کند. بسیاری از پروژه‌های دنیای ارزهای دیجیتال به صورت مشابهی درصدد رفع مسئله قابلیت همکاری هستند، اما شبکه کوانت به روشی نوین به این هدف نزدیک شده است. این پروژه به دنبال ساخت یک سیستم عامل بلاک چین با قابلیت تعامل است که لایه‌ای بصری برای افراد و سازمان‌ها فراهم کند تا بتوانند از پتانسیل‌های فناوری بلاک چین بهره‌مند شوند.

هدف اصلی از ایجاد کوانت

هدف بنیادین پروژه کوانت، پر کردن شکاف‌های موجود بین بلاک چین‌هاست. در این راستا، شبکه Overledger به عنوان هسته مرکزی پروژه معرفی شده و کوانت به یک اکوسیستم می‌پردازد که قرار است به عنوان زیرساخت اقتصاد دیجیتال آینده مورد استفاده قرار گیرد.

شبکه Overledger به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که برنامه‌هایی به نام MApps برای مشتریان طراحی کنند. این برنامه‌ها در واقع برنامه‌های چند زنجیره‌ای غیرمتمرکزی هستند که برای توسعه آن‌ها نیاز به نگهداری مقدار مشخصی از توکن (QNT) دارند. کوانت یک بستر مناسب برای ارتباط همزمان با چندین تکنولوژی دفتر کل توزیع شده (DLT) ارائه می‌دهد.

تاریخچه ارز دیجیتال کوانت

ایده‌پردازی برای ایجاد ارز دیجیتال کوانت توسط گیلبرت وردیان شکل گرفت که به عنوان بنیان‌گذار و مدیرعامل این شبکه شناخته می‌شود. او در دسامبر ۲۰۱۷، شبکه کوانت را به صورت رسمی معرفی کرد و هدف خود را برطرف کردن مشکلات قابلیت همکاری بلاک چین‌ها اعلام نمود. وردیان تجربه‌ای بیش از ۲۰ سال در زمینه ارتقاء امنیت و فناوری دارد.

در کنار او، دکتر پائولو تاسکا به عنوان دومین عضو این تیم با سابقه مشاوره در زمینه فناوری‌های بلاک چین در نهادهای مهمی چون پارلمان اتحادیه اروپا و سازمان ملل به کوانت پیوسته است. او همچنین نویسنده‌ای معتبر در حوزه فناوری‌های نوین مالی است.

توکن QNT

QNT توکن بومی کوانت است که به عنوان یک توکن مبتنی بر شبکه ERC-20 شناخته می‌شود و در استفاده از آن برای پرداخت کالا، خدمات و هزینه‌های مجوز در شبکه کوانت کاربرد دارد. این توکن به‌صورت غیرتورمی و با حداکثر عرضه‌ای معادل ۱۴.۵ میلیون واحد وجود دارد.

تقسیم‌بندی توکن‌های QNT به شرح زیر است:

  • ۹ میلیون توکن از طریق عرضه اولیه ICO به فروش رسید.
  • ۲.۶ میلیون توکن برای ادامه فعالیت‌های پروژه در نظر گرفته شد.
  • ۳ میلیون توکن به بنیان‌گذاران تخصیص یافت.
  • ۶۵۱ هزار توکن سهم مشاوران پروژه است.

کیف پول‌های سازگار با کوانت

چون توکن QNT جزو توکن‌های ERC-20 محسوب می‌شود، قابلیت ذخیره‌سازی آن تقریباً در تمام کیف پول‌های پشتیبان اتریوم وجود دارد. کیف پول‌های موبایلی مانند Coinomi و Coinbank گزینه‌های مناسبی برای نگهداری ارز دیجیتال کوانت به شمار می‌روند. همچنین کیف پول‌های دسکتاپی همچون BitPanda و Freewallet.io نیز جزو انتخاب‌های خوب برای این منظور هستند.

برای دسترسی آسان به توکن‌ها، کیف پول‌هایی مانند Atomic Wallet و Exodus که قابلیت نصب بر روی گوشی‌های هوشمند و کامپیوترها را دارند، بسیار مفید خواهند بود. در صورتی که به امنیت بیشتری نیاز دارید، پیشنهاد می‌شود از کیف پول‌های سخت‌افزاری مانند Trezor استفاده کنید که می‌توانند به صورت آفلاین کار کنند.

چرا شبکه کوانت خاص است؟

سیستم عامل Quant Overledger به عنوان دروازه‌ای عمل می‌کند که اجازه می‌دهد هر پروژه بلاک چینی به دیگر شبکه‌ها متصل شود. همچنین این پلتفرم می‌تواند برای ارتباط بین برنامه‌های موجود در اکوسیستم بلاک چین مشابه اتریوم نیز کار کند. از ویژگی‌های برجسته کوانت می‌توان به لایه‌های مختلف آن برای فیلترینگ و پیام‌رسانی اشاره کرد، که به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا قراردادهای هوشمند را بر روی زنجیره‌های مختلف بنویسند.

علاوه بر این، کوانت به روزترین داده‌ها را ارائه می‌دهد و ارتباط بین سیستم‌های بانکی را تسهیل می‌بخشد. این پروژه به کدنویسی نیازی ندارد و امکان ایجاد دارایی‌های جدید در هر دفتر توزیع شده متصل به آن را می‌دهد.

نتیجه گیری

در این نوشتار پروژه کوانت و توکن بومی آن یعنی QNT مورد بررسی قرار گرفت. کوانت به عنوان یک پلتفرم پیشگام در حوزه ارزهای دیجیتال در تلاش است تا ارتباطات را میان بلاک چین‌های مختلف برقرار کند. با تمرکز بر حل مشکل عدم قابلیت همکاری بلاک چین‌ها، شبکه Overledger به عنوان ستون فقرات این پروژه عمل می‌کند و قابلیت ایجاد برنامه‌های چند زنجیره‌ای (MApps) را فراهم می‌سازد.