برای شناخت بهتر کریپتوکارنسی، ابتدا باید تعریف واضحی از آن داشته باشیم. این تکنولوژی به افراد و شرکت‌ها این امکان را می‌دهد تا اطلاعات حساس خود را به صورت امن منتقل کنند، بدون این‌که نگران افشا یا هک شدن آن‌ها باشند. به عبارتی، شما به بانک‌ها و موسسات مالی نیازی نخواهید داشت تا سرمایه و اطلاعات ارزشمندتان را مدیریت کنید. این فرایند به لطف بلاکچین، که احتمالاً نام آن را شنیده‌اید، ممکن می‌شود.
انواع کریپتوکارنسی‌ها
پس از آشنایی با مفهوم کریپتوکارنسی، به بررسی انواع آن می‌پردازیم. بیت‌کوین، که در سال ۲۰۰۸ معرفی شد، اولین و معروف‌ترین ارز دیجیتال است و به عنوان پادشاه این حوزه شناخته می‌شود. به طور کلی، ارزهای دیجیتال بر اساس کارایی و ارزشی که دارند، به چندین دسته تقسیم می‌شوند.
از رایج‌ترین طبقه‌بندی‌ها، می‌توان به دسته‌بندی بر اساس حوزه فعالیت اشاره کرد. در این طبقه‌بندی، کریپتوکارنسی‌ها به سه گروه اصلی شامل ارزهای دیجیتال، پول‌های دیجیتالی پلتفرمی و ارزهای دیجیتالی مالی تقسیم می‌شوند.
پول‌های دیجیتال
پول‌های دیجیتال مشابه ارزهای واقعی عمل می‌کنند و قابلیت‌هایی نظیر ذخیره، انتقال ارزش، سرمایه‌گذاری و خرید را دارند. بزرگ‌ترین مزیت آن‌ها این است که به دلیل نبود ماهیت فیزیکی، نیازی به جابجایی ندارند و به صورت ساده‌تری می‌توان با آن‌ها معامله کرد. همچنین این ارزها در برابر تورم و کاهش ارزش مقاوم‌ترند و امنیت بالایی دارند. ارزهای دیجیتال بیشتر به وسیله ماینرها و از طریق روش‌های مختلف استخراج بدست می‌آیند.
از جمله ارزهایی که در دسته پول‌های دیجیتال قرار می‌گیرند، می‌توان به بیت‌کوین (BTC)، لایت‌کوین (LTC)، دوژ‌کوین (DOGE) و نانو (NANO) اشاره کرد که در شبکه بلاکچین به صورت غیرمتمرکز فعالیت می‌کنند و امنیت بالایی دارند.
پول‌های دیجیتال دو زیرگروه دارند:
پول‌های دیجیتال ثابت
این نوع ارزها دارای پشتوانه‌ای مشخص هستند، که می‌تواند شامل دارایی‌هایی مانند طلا و ارزهای فیزیکی باشد. این ویژگی‌ها موجب می‌شود که از نوسانات قیمتی در امان بمانند و به یک دارایی مطمئن‌تر در مقایسه با ارزهای کاغذی تبدیل شوند. تتر (USDT) شناخته‌شده‌ترین ارز دیجیتال ثابت است.
پول‌های دیجیتال امن
این نوع ارزها به دلیل ناشناس بودن هویت طرفین در معاملات، مزایای زیادی دارند. هویت کاربران در حین انجام معاملات ناشناخته باقی می‌ماند و پیگیری آن‌ها امکان‌پذیر نیست. از دیگر مزایای این ارزها، عدم مشمولیت مالیاتی و صرفه‌جویی در هزینه‌ها به ویژه در معاملات با حجم بالاست. نمونه‌هایی از این ارزها شامل مونرو (XMR)، زی‌کش (Zcash) و نوت‌کوین (Nav Coin) می‌باشند.
کریپتوکارنسی‌های پلتفرمی
این نوع ارزها، قراردادهای هوشمند را بر اساس بلاکچین پیاده‌سازی کرده و به کاربران امکان انجام فعالیت‌های مختلف را می‌دهند. اتریوم، به عنوان اولین و معروف‌ترین پلتفرم در این زمینه، نسل دوم ارزهای دیجیتال را معرفی کرده است. این پلتفرم به کاربران این قابلیت را می‌دهد که تمامی قراردادها را به‌صورت دیجیتال بازنویسی کنند.
اتریوم پیش از آنکه یک ارز دیجیتال باشد، یک نرم‌افزار غیرمتمرکز قابل برنامه‌ریزی است که اجازه می‌دهد قراردادهای هوشمند به سهولت انجام شوند. این قراردادها به جز انتقال پول، امکان انتقال سایر دارایی‌ها را نیز فراهم می‌کنند.
مدل‌های مالی در ارزهای دیجیتال
این دسته از ارزها به منظور انجام معاملات و تراکنش‌ها به صورت غیرمتمرکز طراحی شده‌اند. از جمله این پلتفرم‌ها می‌توان به اومیسگو (OMG)، ریپل (XRP) و استلار (XLM) اشاره کرد.
مدل سرمایه‌گذاری
این نوع رمزارزها در شبکه بلاکچین به صورت غیرمتمرکز فعالیت می‌کنند و هدف آن‌ها آسان‌سازی معاملات و افزایش امنیت است. از ارزهای مهم در این زمینه می‌توان به پالی‌نیک (POLY) و ایکونومی (ICN) اشاره کرد.
نکته قابل توجه این است که قبل از ورود به بازار کریپتوکارنسی‌ها، باید دانش کافی کسب کنید تا از مشکلات و زیان‌ها جلوگیری نمایید.
