معرفی ارز دیجیتال نئو (NEO)

نئو، که پیشتر تحت نام AntShares شناخته می‌شد، یک بستر بلاکچین و ارز دیجیتالی است که به منظور ساخت شبکه‌ای مقیاس‌پذیر از برنامه‌های غیرمتمرکز طراحی شده است. این پلتفرم در سال ۲۰۱۴ بنیان‌گذاری شد و در ژوئن ۲۰۱۷ به نئو تغییر نام داد. اغلب به عنوان “اتریوم چین” شناخته می‌شود، زیرا عملکردهای مشابهی با اتریوم، از جمله قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) را ارائه می‌دهد، اما همچنین ویژگی‌های منحصربه‌فردی را برای بهبود مقیاس‌پذیری و کاربردپذیری معرفی می‌کند.

بنیان‌گذاران و خالقان نئو

نئو توسط دا هونگ فی و اریک ژانگ ایجاد شد. این دو بنیان‌گذار همچنین شرکت فناوری بلاکچین Onchain را تأسیس کردند که به طور نزدیکی با دولت و شرکت‌های بزرگ در چین برای ایجاد راه‌حل‌های بلاکچین همکاری می‌کند.

سرمایه‌گذاران نئو

در ابتدا، نئو به طور عمده توسط جامعه و حامیان فردی پشتیبانی می‌شد. با توجه به موقعیت آن به عنوان یک پلتفرم بلاکچین کلیدی در چین، نئو توجه قابل توجهی از سرمایه‌گذاران چینی را جلب کرد. در حالی که اطلاعات دقیق سرمایه‌گذاران مراحل اولیه به طور عمومی به خوبی مستند نشده است، نئو جزئی از دوره‌های تامین مالی بوده و دارای شراکت‌هایی است که حمایت قابل توجهی، به ویژه در بازارهای آسیایی، را نشان می‌دهد.

رویدادهای تاریخی نئو

1. راه‌اندازی به عنوان AntShares (2014): نئو در سال ۲۰۱۴ به عنوان AntShares شروع به کار کرد.

2. تغییر نام به نئو (۲۰۱۷): تغییر نام با ارتقاء قابل توجهی در تکنولوژی همراه بود، شامل پشتیبانی از زبان‌های برنامه‌نویسی اضافی و توانایی‌های بهبود یافته قرارداد هوشمند.

3. بروزرسانی‌های NEO 3.0 (2021): این بروزرسانی‌ها با هدف افزایش توانمندی‌های کلی شبکه انجام شد، شامل ساخت یک پلتفرم قابل اعتماد و مقیاس‌پذیرتر که می‌تواند در سطح جهانی با سایر بلاکچین‌های برتر رقابت کند.

شبکه نئو

نئو از یک مکانیزم توافق منحصربه‌فرد به نام Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT) استفاده می‌کند. این پروتکل برای پشتیبانی از تا ۱۰,۰۰۰ تراکنش در ثانیه بدون برخورد با هزینه‌های قابل توجه طراحی شده است، که باعث کارایی بالای آن برای عملیات dApps می‌شود. نئو از برنامه‌نویسی با چندین زبان، مانند C#، Java، Python پشتیبانی می‌کند که مانعی برای توسعه‌دهندگان آشنا با این زبان‌های اصلی کمتر می‌کند.

این پلتفرم بر پرداخت‌های دیجیتالی، هویت و دارایی‌ها تاکید دارد و آن را به یک اکوسیستم جامع برای برنامه‌های مبتنی بر بلاکچین تبدیل می‌کند. علاوه بر این، شبکه نئو از دو توکن بومی استفاده می‌کند: NEO و GAS. NEO برای نمایندگی مالکیت بلاکچین نئو و مشارکت در تصمیم‌گیری‌های حکومتی (حق رای) استفاده می‌شود، در حالی که GAS برای تامین انرژی تراکنش‌ها و استقرار برنامه‌ها به کار می‌رود.

کیف پول‌های پشتیبانی کننده نئو (NEO)

چندین کیف پول NEO و GAS را پشتیبانی می‌کنند و به کاربران امکان می‌دهند تا توکن‌های خود را به صورت امن ارسال، دریافت یا ذخیره کنند. برخی از کیف پول‌های برجسته عبارتند از:

1. NEO GUI: کیف پول رسمی دسکتاپ.
2. NEON Wallet: محبوب به خاطر رابط کاربری دوستانه و سازگاری با Ledger Nano S.
3. O3 Wallet: از پلتفرم‌های موبایل و دسکتاپ پشتیبانی می‌کند، خدمات یکپارچه مانند استیکینگ و تبدیل را فراهم می‌کند.
4. NEO Tracker: کیف پول مبتنی بر وب که به کاربران اجازه می‌دهد به طور مستقیم از طریق مرورگر وب با دارایی‌های خود تعامل داشته باشند.

همچنین کیف پول‌های سخت‌افزاری مانند Ledger Nano S و X وجود دارند که NEO را پشتیبانی می‌کنند و یک لایه امنیت اضافی فراهم می‌کنند.

آینده نئو

آینده نئو به نظر می‌رسد که بر روی گسترش مرزهای فناوری بلاکچین تمرکز دارد، با تاکید بر قابلیت‌های قرارداد هوشمند robust، به‌روزرسانی‌ها و ادغام‌های منظم که بلاکچین را بیشتر برای استفاده تجاری در مقیاس بزرگ مناسب می‌سازد. تیم توسعه نئو با بهبودهایی مانند معماری‌های ساده‌تر و پروتکل‌های توافق موثرتر در به‌روزرسانی‌های آینده مانند NEO 4.0 همچنان به تکرار پلتفرم ادامه می‌دهد.

همچنین، هم‌خوانی نئو با قوانین تنظیمی و روابط دولتی، به ویژه در چین، ممکن است نقش حیاتی در پذیرش و تطبیق آن در محیطی که مقررات مربوط به بلاکچین و ارز دیجیتال به طور مداوم در حال افزایش است، ایفا کند.