در آوریل، پاولو آردوئینو، مدیرعامل تتر، در اظهار نظری نسبت به ماهیت معاملات ارزهای دیجیتال بیان کرد: “معاملات ارزهای دیجیتال ناشناس نیستند؛ بلکه قابل پیگیری و ردیابی‌ترین دارایی‌ها هستند.” این بیان نشان‌دهنده واقعیت مهمی در دنیای امروزی فناوری مالی و ارزهای دیجیتال است که بسیاری از کاربران ممکن است از آن آگاه نباشند.
در دنیای دیجیتال و اینترنت، مفهوم ناشناس بودن به‌ویژه در زمینه مالی یکی از مفاهیم جذاب برای بسیاری از افراد است. بسیاری از کاربران امیدوارند که با استفاده از ارزهای دیجیتال بتوانند بدون ردیابی هویت خود به خرید و فروش بپردازند. اما آیا واقعاً این امکان‌پذیر است؟ در واقع، پاسخ این سوال منفی است. ارزهای دیجیتال، به‌ویژه بیتکوین و اتریوم، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که معاملاتی که در شبکه انجام می‌شوند، به‌راحتی قابل پیگیری هستند.
تمامی تراکنش‌هایی که در شبکه بلاکچین انجام می‌شود، به‌طور عمومی قابل مشاهده و شفاف هستند. هر تراکنش شامل آدرسی است که از آن ارسال شده و آدرسی که به آن ارسال می‌شود. این ویژگی باعث می‌شود که هر کاربری بتواند تاریخچه معاملات را بررسی کند و به‌این‌ترتیب دارایی‌های دیجیتال بین کاربران مختلف ردیابی شود. در حالی که کاربران ممکن است احساس کنند که هویت واقعی آن‌ها مخفی است، اما اطلاعات موجود در بلاکچین می‌تواند به شناسایی هویت آن‌ها بر اساس الگوهای تراکنش و آدرس‌ها منجر شود.
در ادامه، بررسی دقیقتری در مورد دلایل این عدم ناشناس بودن و نکات کلیدی در مورد حریم خصوصی در ارزهای دیجیتال خواهیم داشت. یکی از مهم‌ترین عوامل این است که آن دسته از ارزهای دیجیتال که به‌طور گسترده‌ای شناخته شده‌اند، به‌دلیل حجم بالای معاملات و تعداد زیاد کاربران، اغلب مورد توجه مراجع قانونی قرار می‌گیرند. این مراجع برای جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی نظیر پولشویی و تأمین مالی تروریسم، به دنبال شناسایی تراکنش‌های مشکوک هستند.
به‌علاوه، بسیاری از صرافی‌های ارز دیجیتال در مقایسه با کیف‌پول‌های دیجیتال غیرمتمرکز، دارای مقررات سخت‌گیرانه‌تری هستند. به‌طور مثال، معمولاً صرافی‌ها از کاربران می‌خواهند که هویت خود را تأیید کنند و اطلاعات شخصی خود را ارائه دهند. این اقدام‌ها به‌منظور رعایت قوانین مربوط به امنیت و شفافیت مالی است. بنابراین، حتی اگر کاربران معاملات خود را از طریق کیف‌پول‌های دیجیتال انجام دهند، ممکن است ارتباط هویت آن‌ها از طریق صرافی‌ها قابل شناسایی باشد.
به طور کلی، درک بهتر از نحوه کارکرد ارزهای دیجیتال و بلاکچین می‌تواند به کاربران کمک کند تا به‌راحتی از خطرات امنیتی بالقوه آگاه شوند. اگرچه ارزهای دیجیتال می‌توانند مزایای متعددی مانند سریع‌تر بودن و هزینه‌های پایین‌تر نسبت به سیستم‌های بانکی سنتی را فراهم کنند، اما همچنان نیاز به احتیاط در استفاده از آن‌ها وجود دارد. اشخاصی که می‌خواهند از حریم خصوصی خود محافظت کنند، باید روش‌های خاصی برای کاهش ردیابی خود اتخاذ کنند.
یکی از روش‌های ممکن برای بهبود حریم خصوصی، استفاده از ارزهای دیجیتال با تمرکز بر ناشناس بودن است. ارزهایی مانند مونرو و زدکش به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که حداکثر حریم خصوصی را برای کاربران خود فراهم کنند. این ارزها با استفاده از فناوری‌های پیچیده رمزنگاری، اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها را مخفی نگه می‌دارند و برخلاف بیتکوین و اتریوم، که جزئیات معاملاتی آن‌ها به‌راحتی در دسترس است، اطمینان بیشتری از حریم خصوصی کاربران فراهم می‌کنند.
اضافه بر این، کاربران باید به دقت کیف‌پول‌های دیجیتالی را که استفاده می‌کنند انتخاب کنند. برخی از کیف‌پول‌ها قابلیت‌هایی برای حفظ حریم خصوصی در اختیار دارند که می‌تواند به کاهش شانس ردیابی تراکنش‌ها کمک کند. استفاده از تکنیک‌هایی مانند میکس کردن ارزهای دیجیتال و ایجاد کیف‌پول‌های چندگانه نیز می‌تواند به بهبود امنیت و حریم خصوصی کمک کند.
در نهایت باید توجه داشت که فناوری بلاکچین به‌طور طبیعی شفاف است و این ویژگی یکی از دلایل اصلی جذابیت آن برای بسیاری از کاربران و سرمایه‌گذاران است. با این حال، کاربران باید همواره در نظر داشته باشند که حفظ حریم خصوصی مستلزم اقدامات موثر و هوشمندانه است. در حالی که ارزهای دیجیتال می‌توانند فرصتی عالی برای سرمایه‌گذاری و تجارت باشند، اما عدم آگاهی از جنبه‌های امنیتی می‌تواند باعث مشکلات جدی شوند. بنابراین، آموزش و آگاهی از نحوه کارکرد این فناوری و چالش‌های آن برای هر کاربر ارز دیجیتال ضروری است.
